Okablowanie strukturalne to system uniwersalnego okablowania telekomunikacyjnego przewidziany do szerokiej gamy zastosowań. Umożliwia on tworzenie sieci komputerowych lub dołączanie telefonów i innych urządzeń pracujących w sieci.
W obiektach budowlanych oprócz standardowych instalacji elektrycznych mamy do czynienia z instalacjami teletechnicznym i komputerowymi. Obserwujemy zjawisko integracji systemów telekomunikacyjnych i komputerowych realizowane przez koncepcję infostrady. Celem strukturalnego okablowania budynków jest dostarczenie uniwersalnego rozwiązania spełniającego wszystkie wymagania potencjalnych użytkowników bez konieczności zmian w okablowaniu.
Okablowanie strukturalne jest to system dedykowany dla budynku, a nie dla określonego systemu informatycznego, dlatego też spełnia ono wymagania dotyczące transmisji sygnałów telefonicznych, komputerowych, sygnalizacyjnych itp.
W sieci okablowania strukturalnego wyróżnia się następujące elementy tworzące strukturę sieci: okablowanie pionowe (wewnątrz budynku) – kable miedziane lub/i światłowody ułożone zazwyczaj w głównych pionach telekomunikacyjnych budynków, realizujące połączenia pomiędzy punktami rozdzielczymi systemu; punkty rozdzielcze – miejsca będące węzłami sieci w topologii gwiazdy, służące do konfiguracji połączeń. Punkt zbiegania się okablowania poziomego, pionowego i systemowego. Zazwyczaj gromadzą sprzęt aktywny zarządzający siecią; okablowanie poziome – część okablowania pomiędzy punktem rozdzielczym, a gniazdem użytkownika.